Οι αρχαίοι λαοί θεωρούσαν την καταιγίδα επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία των θεών για τις ανθρώπινες πράξεις.
Χθες και σήμερα νέα φαρμακερά, στιγμές βουβές, βλέμματα απλανή, κεφάλια σκυφτά, σκέψεις απορημένες, σκουντήγματα παρηγοριάς, μάτια δακρυσμένα.
Και τα απογεύματα καταιγίδα.
Τελικά ο δικός μας Θεός τι προσπαθεί να μας πει;
Ή μήπως είναι απών;
Γιατί μακριά ήταν σίγουρα.
ΥΓ. Ευχαριστούμε για το μάθημα που μας έδωσες την τελευταία βδομάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου