Παπάκια Vs Βατραχάκια

        

    Στα χωριά ανέκαθεν τα παιδικά παιχνίδια είναι συνδεδεμένα με τις ομάδες που σχημάτιζαν οι πιτσιρικάδες για τα παίξουν. Και μοιραία τέτοιες ομάδες υπήρχαν και στον αθλητισμό. Δύο τέτοιες αντίπαλες ομάδες ήταν στην αρχή της δεκαετίας του 1990 (αν δε κάνω λάθος 1993) τα «Παπάκια» και τα «Βατραχάκια», οι οποίες αποτελούνταν από μαθητές δημοτικού. Εμπνευστής τους ήταν ο Γιάννης Ντελής.

     Οι πιτσιρικάδες του χωριού από τη μέρα που τέλειωναν το σχολείο, γέμιζαν τα απογεύματα το γήπεδο για να παίξουν το αγαπημένο τους ποδόσφαιρο. Χωρίζονταν σε ομάδες και η «μάχη» κρατούσε μέχρι να σουρουπώσει για τα καλά. Ένα τέτοιο καλοκαίρι ο Γιάννης Ντελής συγκέντρωσε αυτά τα παιδιά, τα χώρισε σε δύο ισοδύναμες ομάδες και ξεκίνησαν οι μεταξύ τους αγώνες ως ένα είδος προπόνησης. Μετά από λίγες μέρες άρχισαν να ψιθυρίζονται τα ονόματα των δύο ομάδων. Έτσι προέκυψαν τα «Παπάκια» και τα «Βατραχάκια».

     Οι ομάδες συγκεντρώνονταν συνήθως πρωί στο γήπεδο και ξεκινούσαν το παιχνίδι. Μια μέρα τους ανακοινώθηκε και το μεγάλο γεγονός. Πλησίαζε ο Αύγουστος, άρα και το ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΣΕΚΛΙΖΑΣ, που τότε βρισκόταν στην ακμή του. Οι δύο ομάδες αυτές θα σχημάτιζαν μία ομάδα και θα συμμετείχαν σε παιδικούς αγώνες ποδοσφαίρου στο Τουρνουά. Στα μάτια των παιδιών φαινόταν σαν κάτι μοναδικό. Απόρροια ήταν οι δύο ομάδες να παίζουν καθημερινά ποδόσφαιρο. Μάλιστα είχαν και το δικό τους γήπεδο. Ο χώρος, όπου σήμερα βρίσκεται το καινούριο γήπεδο μπάσκετ, αποτέλεσε το ιδανικό σημείο. Στην αρχή για τέρματα στήνονταν πέτρες για να κατασκευαστούν αργότερα μικρά τέρματα από σιδεράδες του χωριού. Μάλιστα, τότε, πολλά παιδιά αγόρασαν για πρώτη φορά ποδοσφαιρικά παπούτσια!

     Έτσι, πλησίαζαν οι μέρες για να ξεκινήσει το Τουρνουά. Και η αγωνία και ο ενθουσιασμός των επίδοξων ποδοσφαιριστών μεγάλωνε. Πρώτη φορά θα έπαιζαν με παιδιά από άλλο χωριό! Δεν ήταν και μικρό πράγμα στα μάτια τους. Αντίπαλός τους θα ήταν το Ζαΐμι.

      Ο ενθουσιασμός τους μεγάλωσε, όταν μερικές μέρες πριν από τον αγώνα, πήραν και τις φανέλες τους. Για τα «Παπάκια» ήταν κίτρινες και μπροστά με κόκκινο χρώμα τη λέξη Παπάκια και από κάτω ένα παπάκι. Τα «Βατραχάκια» είχαν γκρίζες μπλούζες και με πράσινο χρώμα τη λέξη Βατραχάκια και από κάτω ένα βατραχάκι. Και οι δύο φανέλες στη πλάτη έγραφαν Τουρνουά Σέκλιζας.

      Και εκείνο το πρωί του Αυγούστου ήταν όλοι εκεί στο γήπεδο( της Ζαϊμιόστρατας) με την αγωνία και τη λαχτάρα ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους για τη μοναδική εμπειρία που ζούσαν. Και η σέντρα βρήκε έντεκα Σεκλιζιωτάκια, μισά «Παπάκια» και  μισά «Βατραχάκια», έτοιμα να διεκδικήσουν το πρώτο τους κύπελλο. Στη διάρκεια του αγώνα έπαιξαν όλοι και νίκησαν (7-3, αν δεν απατά η μνήμη). Πανηγυρισμοί, φωτογραφίες και στο τέλος μια βουτιά με το κύπελλο του νικητή στο σιντριβάνι της πλατείας… Δόθηκε, έτσι, το βάπτισμα του πυρός στους μελλοντικούς ποδοσφαιριστές της Σέκλιζας.

      Και αν έχετε απορία για το αν τα Παπάκια η τα Βατραχάκια είχαν τις περισσότερες νίκες στους μεταξύ τους αγώνες, επιτρέψτε μου να πιστεύω πως μέσα από αυτές τις ομάδες κέρδισε μια ολόκληρη γενιά …

Παπάκια-Βατραχάκια μετά το παιχνίδι με το Ζαΐμι (φωτο Δ. Ντάης)