Ι
Κάνοντας μια συντομότατη
επισκόπηση της ελληνικής ιστορίας από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους έως
σήμερα θα διαπιστώσουμε πως ο κύκλος κάθε ιστορικής περιόδου κρατά περίπου 35
χρόνια.
30 Μαρτίου 1827 το νεοσύστατο ελληνικό κράτος με την επανάσταση να
καρκινοβατεί αποκτά ως κυβερνήτη τον Ι. Καποδίστρια. Από τότε θα ακολουθήσουν ο
Όθωνας με την απόλυτη μοναρχία ως «ελέω Θεού Βασιλιάς της Ελλάδος», η
Αντιβασιλεία, η επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 και το Σύνταγμα
του 1844, τα ξενικά κόμματα, οι παράνομοι διορισμοί, ο νεποτισμός και το 1862 ο
κύκλος θα κλείσει με την έξωση του Όθωνα από την Ελλάδα.
17 Νοεμβρίου 1864 η Εθνοσυνέλευση του 1862-64 ψηφίζει το Σύνταγμα του
1864 που εισάγει το θεσμό της Βασιλευομένης Δημοκρατίας και έρχεται με απόφαση
των Μεγάλων Δυνάμεων ένας Δανός Πρίγκιπας ο οποίος θα γίνει ο Βασιλιάς των
Ελλήνων ως Γεώργιος Α’. Από τότε θα ακολουθήσουν η αρχή της δεδηλωμένης, ο Δηλιγιάννης
και ο Τρικούπης, ο εκσυγχρονισμός, η πτώχευση του 1893 και ο ατυχής
ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897. Για λίγα χρόνια η Ελλάδα και οι θεσμοί της θα
υπολειτουργούν, ενώ οι δομές της θα είναι υπό κατάρρευση και κάπως έτσι ο
κύκλος θα κλείσει.
15 Αυγούστου του 1909 με το κίνημα του Στρατιωτικού
Συνδέσμου στο Γουδί θα είναι η επίσημη έναρξη ενός νέου κύκλου. Ο Στρατιωτικός
Σύνδεσμος χωρίς να εγκαθιδρύσει δικτατορία θα προωθήσει τη ψήφιση μεταρρυθμίσεων σε όλο το δημόσιο
φάσμα. Από τότε θα ακολουθήσουν η εμφάνιση Βενιζέλου, οι Βαλκανικοί πόλεμοι, ο Εθνικός
Διχασμός, η έξωση και η επάνοδος του Βασιλιά Κωνσταντίνου, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος,
η Συνθήκη των Σεβρών, η Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή (1922), η δίκη
των εξ, η Αβασίλευτη Δημοκρατία και η πτώχευση του 1932 με τον Ι. Μεταξά και τη
δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936 να κλείνουν τον κύκλο.
28 Οκτωβρίου 1940 και, ενώ ο Β’ Παγκόσμιος
Πόλεμος έχει ξεσπάσει, η Ελλάδα λέει το «ΟΧΙ» στους Ιταλούς και τους νικά στα
βουνά της Πίνδου. Από τότε θα ακολουθήσουν οι Γερμανοί, η κατοχή, η Εθνική Αντίσταση,
ο Εμφύλιος πόλεμος, οι εξορίες, τα στρατοδικεία, τα πιστοποιητικά κοινωνικών
φρονημάτων, τα Ιουλιανά και η Χούντα των Συνταγματαρχών το 1967 θα κλείσει τον
κύκλο.
24 Ιουλίου 1974 ο κύκλος ανοίγει επίσημα
με την αποκατάσταση της Δικτατορίας. Θα προηγηθεί το Πολυτεχνείο στις 14-17 Νοεμβρίου 1973 και από τότε θα ακολουθήσουν η είσοδος στην ΕΟΚ, το 1981 και η
«Αλλαγή», οι αθρόοι διορισμοί στο Δημόσιο, το σκάνδαλο Κοσκωτά και το 1989, η
συνθήκη του Μάαστριχτ, η είσοδος στο Ευρώ και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 και
κάπως έτσι ο κύκλος θα κλείσει.
16 Σεπτεμβρίου 2007 ανοίγει ένας νέος
κύκλος με τη διεξαγωγή εκλογών με πρόφαση τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, την
οικονομία και τη ψήφιση του προυπολογισμου του 2008. Στην ουσία μπαίνουμε στον
αστερισμό της κρίσης. Και από τότε θα ακολουθήσουν η δολοφονία του Α.
Γρηγορόπουλου, το ΔΝΤ, το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο, τα πιο αντιλαικα μέτρα της
μεταπολίτευσης, η κυβέρνηση εθνικής «ενότητας». Μόνο που αυτός ο κύκλος τώρα
άνοιξε και θα αργήσει να κλείσει…
...in girum imus nocte et consumimur igni
ΙΙ
Συχνά μιλάμε για τη χρεοκοπημένη
γενιά του Πολυτεχνείου. Αναμφισβήτητα υπάρχουν μέλη της που σήμερα
πρωταγωνιστούν αρνητικά στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι και οι οποίοι
αναντίρρητα εκμεταλλεύτηκαν εκείνους τους αγώνες για προσωπικό όφελος...
Κατάφεραν
με τη στάση τους να αμαυρώσουν και να αλλοιώσουν αγώνες και αξίες, ενώ μας οδήγησαν σ’ αυτό το σημείο και μας προτείνουν ένα μέλλον στο οποίο…
Υπήρξαν, όμως, και εκείνοι, ανεξαρτήτως
αν πρωταγωνίστησαν ή όχι στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, οι οποίοι φέρθηκαν
με αγνότητα… και οι οποίοι σε όλη τους τη ζωή πάλεψαν για εκείνα τα διαχρονικά
ιδανικά και τα διαφύλαξαν ως Θερμοπύλες …
Τιμή σ’
εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το
χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
( Κ.Π. Καβάφης, Θερμοπύλες, 1903)
ΙΙΙ
Το σύνθημα των αγωνιστών του Πολυτεχνείου ήταν «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». Σύνθημα διαχρονικό. Ιδανικά τα
οποία σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης παρουσίας αποτέλεσαν τα πιο δίκαια και
πιο πάγια αιτήματα των απανταχού εξεγερμένων. Και σήμερα για αυτά μαχόμαστε…
Ψωμί : Ανεργία που ακουμπά το ένα εκατομμύριο
Έλληνες, μισθοί και συντάξεις που ισοπεδώνονται, σχεδόν 25% των Ελλήνων ζουν
κάτω από το όριο της φτώχειας…
Παιδεία : Ελάχιστα κονδύλια,
παραπαιδεία, ιδιωτική εκπαίδευση, στείρα αποστήθιση, εξεταστικοκεντρικό
σύστημα, υποβάθμιση πανεπιστημίων, ελλείψεις βιβλίων, συγχωνεύσεις σχολείων…
Ελευθερία : καταστρατήγηση
εργασιακών δικαιωμάτων, έλλειψη πολυφωνίας, καταπάτηση κοινωνικών και πολιτικών
ελευθεριών, παραβίαση προσωπικών δεδομένων…
Οπότε για να παραφράσω το
σύνθημα* των ημερών
Ι, ΙΙ,
ΙΙΙ ….εμπρός για της ζωής μας τα Πολυτεχνεία!
*το πραγματικό σύνθημα είναι
«Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία…εμπρός για
της ζωής μας τα Πολυτεχνεία!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου