Σε ένα κτήμα χέρσο προσπαθήσαμε να σπείρουμε άνθη Λόγου.
Ζιζάνια κάθε λίγο υψώνονταν κρύβοντας το φως της Σκέψης.
Αψηλές ντουλάπες σαν κυκλώπεια τείχη έφραζαν την ατραπό μας.
Μόνη πυξίδα η δίψα, το πάθος, το όραμα.
Θα παλέψουμε, είπαμε.
Δε μπορούμε να πούμε Όχι, απάντησαν.
Και τώρα ξεκινάμε ταξίδι μας.
Με ούριο άνεμο το Εμείς.
Με κόντρα θύελλα το τέλμα.
Ψυχροί, λερωμένοι τοίχοι προσμένουν να Φωτιστούν.
Τσουβαλιασμένοι Λόγοι ασφυκτιούν.
Ένα παράθυρο κοιτάει την πλατεία.
Μια Βιβλιοθήκη από πίσω του προσμένει τα παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου